به گزارش پايگاه خبري اخبار بانك،10 يا 15 سال پيش داشتن 400 ميليارد تومان براي بسياري از اشخاص و شركتها روياي دست نيافتني بود.البته اين رويا اكنون براي قشر عظيمي از جامعه نيز روياست. اما وقتي ارزش ريال افت كرد و تورم به 40 درصد رسيد ديگر 400 ميليارد تومان براي بسياري پول خرد شد.آنقدر اين پول خرد بي ارزش بود كه بسياري به سرشان زد كه بانك و موسسه راه بيندازند و با پولشان بازي كنند. اكنون چندين بانك و موسسه در كشور وجود دارند كه براساس سرمايه يك شركت،هلدينگ و يا خانوادگي تاسيس شده است.اكثر اين بانكها و موسسات نيز با پول دادن به برخي شركتها و افراد سود مي گيرند و زندگاني مي كنند! يكي از نمونه هاي بارز بانك خانوداگي بانك " س " است.پدر و پسر و دختر همه سهامدار عمده و مدير هستند.پدر سهامدار بزرگ،پسر مدير عامل سابق و عضو هيات مديره فعلي و دختر نيز مدير يك بخش مهم ديگر بانك خودشان هستند! پول از خودمان،مدير از خودمان و سود هم براي خودمان و دوستان.فرمول پيچيده اي نيست!شما چند ميليارد تومان ناقابل از خارج از كشور يا داخل كه داريد روي ميز مي گذاريد و يك شب هوس بانكدار شدن به سرتان مي زند. چند فرم پر مي كنيد و چندين بار بالا و پايين مي رويد و بالاخره شما بانكدار مي شويد.به همين راحتي و به همين سادگي! حال كه بانكدار شديد چه مي كنيد؟هيچ كاري ندارد.به سرعت برق و باد چند شركت اقماري چون بيمه و صرافي و غيره تاسيس مي كنيد كه به مشتري همه جوره خدمت رساني كنيد. چون پولتان را دوست داريد بنابراين نبايد پول را در قالب وام هاي خرد و قرض الحسنه به مردم عادي داد.به چند شركت بزرگ وام مي دهيد و سپس سود مي كنيد و پول روي پول مي آيد.به همين سادگي شما هم بانكدار مي شويد. قصه بانك خانوداگي در ايران تنها به اين نمونه ختم نمي شود.هستند بانكهاي ديگر كه پدر و پسر و دختر ندارد.عوض اش برادر دارد.آنهم دو برادر نازنين. هستن موسساتي كه چند تا دوست قديمي كه اكنون ديگر خانواده شده اند بانك مي زنند و دور هم خوش هستند. وام قرض الحسنه هم عمرا در حساب و كتاب دوستان بانكدار خانوادگي نيست!دولت بانك دارد پس خودش به مردم وام بدهد! انصاف هم بايد داشته باشيم اين بانكهاي خانوادگي سود پولي كه مي گيرند كمي در مسووليت هاي اجتماعي هزينه مي كنند تا برندشان را باز تبليغ كنند! بانك هاي خانوداگي را بايد در توسعه اشتغال و توليد هم بررسي كرد.اين بانكها معمولا به دليل پر ريسك بودن توليد و وام هاي قرض الحسنه،از ورود به اين عرصه ها خودداري مي كنند.براي همين است كه اكثر بانكها بويژه خصوصي و خانوادگي در پروژه هاي بزرگ غير خانوادگي حضور كمرنگي دارند.